takır takır

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf, zarf]   Sert ve kuru; takır tukur
  • Takır takır bir ekmek.
• [sıfat, zarf, zarf]   Sert ve kuru bir ses çıkararak; takır tukur
  • Etrafından, üstü başı perişan, takır takır, takunyalı adamlar geçiyordu.
• [sıfat, zarf, zarf]   Sert ve kuru bir biçimde; takır tukur
  • Ölü çiçeklerin sapları bile büzüşmüş, aralarına dolgu olsun diye yerleştirilen zakkum dalları da takır takır kurumuş; dokununca ufalanıyordu.
• [sıfat, zarf, zarf]   Arka arkaya mermi atarak
  • Kıkırdardı Hamdi bu sefer, yani dedesinin alnına nişan alıp acımasız bir gangster gibi takır takır boşaltırdı da tabancasını, dedenin suratında kırışıklık hâlinde biriken yıllar tuzla buz olurdu.