tepe

Dil: Türkçe

• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Bir şeyin en üstteki bölümü; kaban (I)
  • Pencere önünde dimdik durmuş, kocaman ağaçların tepesine bakıyordunuz.
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Bir yerin, bir nesnenin vb.nin üstü, hizası
  • Ekşisu'da trenden indikleri sırada güneş tam tepelerindeydi.
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Birinin yanı başı, baş ucu
  • Tepemde durup canımı sıktı.
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Başın üst, kafatasının iki kulak arasında kalan bölümü
  • Güneş sanki yalnız sizin tepenize ışık ve sıcaklık aksettirmeye çalışıyor.
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Yüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına, yamaçları yatık yer biçimi
  • Derenin sağ tarafında yükselen tepenin yamaçları daha hafif eğimli, daha genişti.
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Çokgende veya çok yüzlüde köşelerden her biri
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   İkizkenar bir üçgende eşit kenarların kesişme noktası
• [isim, teklifsiz konuşmada, anatomi, coğrafya, matematik, matematik, matematik]   Bakışım ekseni bulunan bir eğrinin veya yüzeyin bu eksenle kesişme noktalarından her biri