toprak

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, jeoloji, mecaz, mecaz]   Yer kabuğunun, toz durumuna gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla, çürümüş organik cisimlerden oluşan ve canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü; kara yer, hâk, türap
  • Kireçli toprak. Killi toprak.
• [isim, sıfat, jeoloji, mecaz, mecaz]   Yer kabuğunun bu bölümünden yapılmış
  • İki toprak duvarın birleştiği bir girintide diz üstü büzülmüş görünüyor.
• [isim, sıfat, jeoloji, mecaz, mecaz]   arazi
  • Köylüye toprak dağıtmak.
• [isim, sıfat, jeoloji, mecaz, mecaz]   kara (I)
  • Toprağa ayak basmak.
• [isim, sıfat, jeoloji, mecaz, mecaz]   Vatan, ülke, memleket, yöre
  • Biz bu topraklarda eskisinden daha parlak, daha kuvvetli ve yeni bir medeniyetin ilk merhalesini yaşayan insanlarız.
• [isim, sıfat, jeoloji, mecaz, mecaz]   memleketli