tükenik

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Bitmiş, tükenmiş
  • Bitkin ve tükenik hâliyle cevaplar veriyordu.
• [sıfat, zarf]   Çok azalmış bir biçimde
  • Uzaklarda coşkun akan Ravi Çayı, suyunu kumluk vadilere içire içire, Lahor'a yorgun ve tükenik gelirmiş.