tükenmek

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, mecaz, mecaz]   Elinde kalmamak; bitmek (I)
  • Vaktiyle yaşamış olan büyük musiki ustaları nesillerinin artık tükenmiş olduğu da söylenirdi.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz]   bitmek (I)
  • İnsan sevdiği birini tükenmiş görmek istemez.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz]   Güçsüzleşmek, bitkinleşmek, yılgınlaşmak
  • Yalnız kendi tecrübelerini yazmaya kalkan romancı çabuk tükenir.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz]   Verimliliğini yitirmek, söyleyecek sözü kalmamak