uğunmak

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, halk ağzında]   Büyük bir üzüntü veya acıdan kıvranmak
  • Egelilere özgü siyah feracesiyle bir kadın çocuklara eğilmiş, öpüyor, kokluyor, bir yandan da acıyla uğunuyordu başlarında.
• [nesnesiz, halk ağzında]   Ağlaya ağlaya bayılmak
  • Gönülsüz yazıyorum. İstemediğim için, çevresinde dolanıp uğunuyorum.
• [nesnesiz, halk ağzında]   Soluğu tıkanmak
  • Değirmenin kanatları kimi öyle hızlı dönüyordu ki kanatlar gözükmez oluyor, uğunuyordu.
• [nesnesiz, halk ağzında]   İsteksiz davranmak, savsaklamak
• [nesnesiz, halk ağzında]   Kendi etrafında hızlıca dönmek