ürkmek

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, mecaz]   Bir şeyden korkup sıçramak; tevahhuş etmek
  • Gölgesinden ürkmüş bir Arap atı gibi şahlandı.
• [nesnesiz, mecaz]   Şaşkınlık ve korku duymak
  • Anası sabaha kadar saçlarını tarıyor, düşünüyor, ürküyordu.
• [nesnesiz, mecaz]   Ağaç meyve vermemek
  • Şeftaliler bu yıl ürkmüş.
• [nesnesiz, mecaz]   Belli bir şeyden çekinmek
  • Yaramaz çocuk tutumundan her zaman ürkerdi.