usta

Dil: Farsça ustād

• [isim, sıfat, tarih, mecaz]   Bir zanaatı gereği gibi öğrenmiş olan ve kendi başına yapabilen kimse; hazık
  • Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı.
• [isim, sıfat, tarih, mecaz]   Zanaat öğreticisi
  • ... ama ustama yiyecek öteberi almaya gittiğim bir öğleüstü böyle biri gelmişti dükkâna.
• [isim, sıfat, tarih, mecaz]   Zanaatçılar için ünvan
  • Üzeyir usta yoldan geçmeyeceğimizi söyledi.
• [isim, sıfat, tarih, mecaz]   mahir
  • Bunların hepsi de çok güzel sesli ve oyunun en ustaları arasından seçildi.
• [isim, sıfat, tarih, mecaz]   Osmanlı Devleti'nde saraydaki cariye ve hizmetlilerin kıdemlisi
  • Kız sana bir hâl olmuş, kim senin ustan?
• [isim, sıfat, tarih, mecaz]   Akıl veren veya öğreten kimse