uykulu

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Uyku gereksinimi olan
  • Gözleri her zaman uykuludur.
• [sıfat, zarf]   Uyku sersemi olan
  • Uykulu gözlerini kırpıştırarak çöp tepelerine doğru yürüdüler.
• [sıfat, zarf]   Uyku sersemi olarak
  • Kayalar, ağaçlar, sular, börtü böcek, geyikler, tilkiler, çakallar, koyunlar, kuzular bir sabah buğusu içinde uykulu geriniyorlardı.