üzüntülü

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Üzüntüsü olan; acılı, üzünçlü, müteessir
  • Onu güldüren ve bizi ağlatan bu uzun ve üzüntülü oyun feleğin sabrını tüketti.
• [sıfat, zarf]   Üzüntü veren; üzünçlü
  • Ara sıra saate üzüntülü bir göz atıyordu.
• [sıfat, zarf]   Üzüntülü bir biçimde, üzüntülü olarak; üzünçlü