yabancı

Dil: Türkçe

• [sıfat]   Başka bir milletten olan, başka devlet uyruğunda olan (kimse); bigâne, ecnebi
  • Bu toprak bizimdir, içinde yabancının işi yok.
• [sıfat]   Başka bir milletle ilgili olan
  • Hiçbir millet, milletimizden daha çok yabancı unsurların inanç ve âdetlerine riayet etmemiştir.
• [sıfat]   Aileden, çevreden olmayan (kimse veya şey); el (II), namahrem
  • Ben, yabancı bir adam, neme lazım, hiç sesimi çıkarmadım.
• [sıfat]   Tanınmayan, bilinmeyen; yad, yadırgı
  • Yabancı müşteri giremezdi kapısından. Gelenler hep edebiyat adamlarıydı.
• [sıfat]   Aynı türden, aynı çeşitten olmayan
  • Yağın içinde yabancı maddeler var.
• [sıfat]   Bir konuda bilgisi, deneyimi olmayan
  • Bu uygulamanın yabancısıyım.
• [sıfat]   Belli bir yere veya kimseye özgü olmayan
  • Yabancı arabalar buraya park edemez.