yabani

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Doğada yaşayan, evcil olmayan (hayvan); yabanıl, vahşi, evcil karşıtı
  • Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş.
• [sıfat, mecaz]   Doğada kendiliğinden yetişen (bitki); yabanıl
• [sıfat, mecaz]   tor (II)
• [sıfat, mecaz]   Görgüsü olmayan, kaba ve hoyrat (kimse); yamyam