yabanıl

Dil: Türkçe

• [sıfat, bitki bilimi, hayvan bilimi]   İlkel yaşayan (kimse)
  • Benim hâlâ yollarda olmaktan böyle yabanıl ve marazi zevk alışımın nedenlerini artık didiklemeden keyfini sürüyordum.
• [sıfat, bitki bilimi, hayvan bilimi]   yabansı
  • Babası daha neşeli, daha espriliydi. Bunun gibi yabanıl değildi. Sonra haksızlık ettiğini düşündü, adamın nasıl biri olduğunu bilmiyordu.
• [sıfat, bitki bilimi, hayvan bilimi]   İnsandan ve toplum yaşayışından kaçan, insanlarla ilişkisini kesen
  • Silme yabanıl olanları aşılattı, boş yerlere yenilerini diktirdi.
• [sıfat, bitki bilimi, hayvan bilimi]   yabani (bitki)
• [sıfat, bitki bilimi, hayvan bilimi]   yabani (hayvan)