yemek

Dil: Türkçe

• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Ağızda çiğneyerek yutmak
  • Adam o kadar çabuk yiyor ki hizmetçi ekmek yetiştiremiyor.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   kemirmek
  • Neclâ onun böyle kendinden geçercesine çalıştığını gördükçe üzüntüden tırnaklarını yiyor.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   ısırmak
  • Sivrisinekler çocuğun kollarını yemiş.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   dalamak
  • Kendini topladı ama fena yerinden gagayı yedi sanırım...
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Hoşa gitmeyen kötü bir duruma uğramak, tutulmak
  • Haram yemek. Rüşvet yemek.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Hakkı olmayan ve kendisine yasak edilmiş bulunan bir şeyi kabul etmek
  • Mirası sen yedin, zahmeti ben çekiyorum diye latife ediyordu.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Harcayıp bitirmek
  • Bu adam benim yüz bin liramı yedi.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Yasal yoldan cezalandırılmak
  • Dalkavuklar çok parasını yemişler.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Birine alacağını vermemek, ödememek
  • Yapımına başlanan bu yapı günde 5 ton çimento yiyor.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Başkasının parasını harcamak
  • Bu dert beni yiyor.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   kullanılmak
  • Bizi yemek, sana mı kaldı.
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Sürekli üzmek, tedirgin etmek
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   Gücünü kırmak, perişan etmek, mahvetmek
• [-i, nesnesiz, mecaz, argo, argo]   kandırmak