yerleşik

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Belli bir yere yerleşmiş; beledi
  • Onlar yerleşik toplumlar, herkesin yeri belli, öyle vırt zırt oradan oraya geçilemez.
• [sıfat, mecaz]   Bir yerin yerlisi olmuş; mütemekkin
  • Türkler Anadolu'ya gelmeden önce de muhtelif ülkelerde yerleşik medeniyete geçmişler, büyük şehirler kurmuşlardır.
• [sıfat, mecaz]   Bir yerde varlığını sürekli olarak sürdürecek olan