yetmek

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, -e, -e, mecaz, -e, halk ağzında]   Bir gereksinimi karşılayacak, giderecek nicelikte olmak
  • Gökçimen’in insanlarına, hayvanlarına yeter iyi kötü.
• [nesnesiz, -e, -e, mecaz, -e, halk ağzında]   Yeterli sebep olmak
  • İlkin uzak ve belirsiz fısıltılar biçiminde kulağına gelen sesler, onu uykusundan uyandırmaya yetmişti, çok uzaktan belli belirsiz nal sesleri duyuyordu.
• [nesnesiz, -e, -e, mecaz, -e, halk ağzında]   Kötü bir davranış, durum, tutum yeterli olmak, kâfi gelmek
  • Bu zulüm artık yeter!
• [nesnesiz, -e, -e, mecaz, -e, halk ağzında]   Başkasına gereksinim duymamak, kendine yeter olmak
  • Kendiyle dolu, kendine yeten, olgun ve aydın bir insanın değil bir günü, bazen bir saati bile yüz binlerce lira değerinde olabilir.
• [nesnesiz, -e, -e, mecaz, -e, halk ağzında]   Bir yaşa erişmek, ulaşmak
  • At dört, kız on beşe yettiği zaman / Severim kır atı bir de güzeli