yıkmak

Dil: Türkçe

• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   Kurulu bir şeyi parçalayarak dağıtmak, bozmak; tahrip etmek
  • Yangın yarım saatin içinde her yeri sardı, uğruna gelen ne varsa yaktı, yıktı.
• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   Ortadan kaldırmak, varlığına son vermek
  • Hasır şapkasını her zamanki gibi sağ kaşına yıkmış.
• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   İnsan, hayvan veya ağaç devirmek
  • Suçu bana yıktı.
• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   Bir yana eğmek
  • Bak, toyluğunla hem kendini hem de beni yıktın. Sen mutsuz oldun, benim tekkemin düzeni bozuldu.
• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   Yük indirmek
• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   Herhangi bir suç, iş vb.ni birine yüklemek
• [-i, -e, -i, mecaz, mecaz]   Yıkımına yol açmak, mahvına sebep olmak