yırtıcı

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   Beslenmek için başka hayvanları parçalayarak yiyen (hayvan); müfteris
  • Bir sabah ev halkı, aşçı Şerife Hanım'ın yırtıcı çığlıklarıyla uyandı.
• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   Kan dökmekten, insan öldürmekten zevk alan (kimse); müfteris
  • Buraların en çalışkan, en becerikli, en yırtıcı ve zengin adamıdır.
• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   Tiz ve yüksek olan (ses)
• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   İş bitiren, mahir olan