yiyici

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, halk ağzında]   Yiyen
  • Et yiyici hayvanlar.
• [sıfat, mecaz, halk ağzında]   Rüşvet alan (kimse); mürtekip
  • Tamahkâr ve yiyici bir adam olduğunu söylemek isteyenler delilsiz kalırdı.
• [sıfat, mecaz, halk ağzında]   Çok yiyen