yüksek

Dil: Türkçe

• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Altı ile üstü arasındaki uzaklık çok olan, alçak karşıtı
  • Mekik dokuduğu yüksek bez tezgâhından kalktı.
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Belirli bir yere göre daha yukarıda bulunan; ali, mürtefi
  • Yüksek basınç. Yüksek gerilim.
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Güçlü, şiddetli olan
  • Gönlünün matemiyle mağrur olan kimseye / Cihanın acep hangi sevinci yüksek gelir?
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Etkili olan
  • Yüksek kurul.
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Derece veya makamı bakımından üstün
  • Türk milletinin karakteri yüksektir.
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Normal değerlerin üstünde olan
  • Yüksekten avluya açılmış iki pencereden aydınlık alıyordu.
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Yukarıda, üst tarafta olan yer
  • Vatana gözyaşı döktünse eğer / Varlığın bu yüksek gururu anlar
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   erdemli
  • Yüksek sosyete.
• [sıfat, isim, mecaz, mecaz]   Toplum içinde para, ün vb. bakımından üstünlüğü olan