yurt

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Bir halkın hâkim olduğu, üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası; el (III), il, dar (III), vatan
  • Türk yurduna Türkiye denir.
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   memleket
  • Gerideki yurdunu on beş günden fazla boş bırakmak istemez.
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Bakıma ve barınmaya muhtaç bir grup insanın oturduğu, yetiştirildiği veya bakıldığı kurum
  • Güçsüzler yurdu.
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Sahip olunan arazi; emlak
  • Öğrencilerin bir bölümü, ilk yılı yurtta geçirse bile ikinci yıldan başlayarak eve çıkmayı yeğler.
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Göçebe Türklerin oturduğu çadır
  • Bu köy pehlivanlar yurdudur.
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Öğrencilerin kaldığı, barındığı yer
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   diyar
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Ana vatan olan yer
• [isim, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Yörüklerin yazın veya kışın oturdukları yer