yüz

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz]   Başta, alın, göz, burun, ağız, yanak ve çenenin bulunduğu ön bölüm; beniz, duluk, didar, sima, çehre, surat, suret, vecih, faça, bet (I)
  • Bir güzel çocuk yüzüyle gülümsüyor.
• [isim, mecaz]   yüzey
  • Suyun yüzünde.
• [isim, mecaz]   Kesici araçlarda ağız
  • Bıçağın keskin yüzü.
• [isim, mecaz]   Bir kumaşın dikiş sırasında dışa getirilen gösterişli bölümü
  • Yorgan yüzü. Kanepenin yüzü.
• [isim, mecaz]   Bir şeyin görünen bölümünde kullanılan kumaş
  • Ne yüzle? Yüzü olmamak.
• [isim, mecaz]   Birinin görülegelen veya umulan hoşgörürlüğüne güvenilerek gösterilen cüret
  • Ön yüz. Yan yüz. Arka yüz.
• [isim, mecaz]   taraf
  • Adamda yüz yok ki!
• [isim, mecaz]   Bir yapının dışa bakan düşey yüzeylerinin her biri
• [isim, mecaz]   utanma